Een avond theater en Cultuurprijzen: “Heel moeilijk om van al het talent één winnaar te kiezen.”
Geschreven door Collin van Laar
Theater de Lampegiet is duidelijk te zien in het schemerende avondlicht. Kleine groepjes mensen lopen gezellig babbelend naar de ingang, sommigen in nette pakken en jurken en anderen in hun dagelijkse kleding. In de volle lobby staat een band op een klein podiumpje, vrolijke covers van pop- en rockmuziek vullen de ruimte. Een blonde moeder en jonge dochter dansen samen voor de zwarte plantenbakken en over het rode tapijt. De sfeer is gezellig, mensen beginnen spontaan gesprekken met elkaar en dansen naar de muziek. En dat terwijl de voorstelling nog niet eens begonnen is.
Deze volle lobby is wat mensen zagen toen ze op Vrijdag 11 April naar de Lampegiet kwamen voor het Cultuurfeest en de uitreiking van de Cultuurprijzen. Het feest wordt georganiseerd door Ali Groebe, Diane van Galen, Henk Vernout en Thom van de Haar, in samenwerking met MAAK Veenendaal. De Cultuurprijs van Veenendaal is bedoeld voor Veenendaalse artiesten, kunstenaars of verenigingen die zich inzetten voor de lokale cultuur en gemeenschap. Dit jaar is er voor het eerst ook de Jongeren Cultuurprijs. “Juist deze doelgroep kan namelijk wel wat extra aandacht gebruiken en verdient het om in de spotlight te worden gezet. Het is lang niet altijd zichtbaar wat jongeren doen, terwijl ze vaak juist heel vernieuwend en innovatief bezig zijn.”, aldus de site van MaakVeenendaal.
Het is bijna tijd voor de voorstelling. De band in de lobby stopt met spelen, en langzaam lopen de mensen de grote zaal binnen. Ik moet de trap op lopen, en wanneer ik binnenloop zie ik een zaal zo groot als een bioscoopzaal vol met rijen van comfortabele rode stoelen. Ik loop naar mijn stoel op rij 14. De zaal loopt snel vol met toeschouwers. Voor mij zit een gat tussen de rijen van stoelen waarin de technische tafel staat. Het lijkt wel een druk bijennestje, met staff die de laatste voorbereidingen doen voordat de voorstelling gaat beginnen.
De lichten dimmen, stilte valt over de zaal en in het donker opent het rode doek. De voorstelling begint. Het stuk heet “Masquerade”, geschreven en geregisseerd door Marthie Overeem. Het is een verhaal over de Griekse godinnen van het verleden, het heden en de toekomst. De godin van het verleden vertrouwt een kind toe aan twee personen, een man in een zeer chic pak en een man met bretels en een rode clowns neus. Zij worden opgedragen om dit kind naar de toekomst te brengen. Wanneer het kleine meisje haar ogen opent en de woorden “Papa? Mama?” zegt barst het los in de zaal. Overal staan mensen op in witte kleding en rode neuzen die ‘Mama’ en ‘Papa’ schreeuwen terwijl ze door het publiek lopen. Uiteindelijk verzamelt de groep zich op het podium en lopen ze de duisternis in als een stoet.
De voorstelling zit vol met optredens van dansers, muzikanten, een koor en een dichter. Tussen de optredens loopt het verhaal van het kleine meisje als een rode draad die de voorstelling aan elkaar houdt. Dan komt er een pauze in de uitvoering; de uitreiking van de Cultuurprijzen.
Wethouder Dylan Lochtenberg wordt uitgenodigd om de winnaars bekend te maken. Voor de Jongeren Cultuurprijs waren Demi van de Scheur (Argos Dance), Sophie Ring (Studio Phie) en Stichting Muziektheater Veenendaal genomineerd. Het publiek applaudisseert luid met een fluit hier en daar bij elke aankondiging. De prijs gaat naar Demi van de Scheur, voor al haar inzet met Argos Dance om dansen toegankelijk en leuk te maken voor mensen met een verstandelijke handicap. Daarna volgen de genomineerde voor de Veenendaalse Cultuurprijs: Sander van Laar (Fotograaf), Stichting Westerkerkmuziek en Musical Academie ReZonanZ. Ook hier laat het publiek duidelijk merken hoe geliefd en bekend de genomineerden zijn. Wethouder Lochtenberg verzucht dan ook dat het “heel moeilijk [is] om van al het talent één winnaar te kiezen.” Uiteindelijk gaat de prijs naar Stichting Westerkerkmuziek voor hun werk en inzet om klassieke muziek in Veenendaal gratis en toegankelijk te maken.
De voorstelling gaat verder, de rode draad rolt zich verder uit. Door dans, zang en poëzie herinneren ze ons dat we soms de draad verliezen in ons drukke wereldje. Vanuit de zijdeuren stroomt een rij van welgeklede mensen met witte maskers met grote neuzen, zoals vogels, de zaal binnen. Zij lopen naar het podium waarop het kleine meisje alleen staat en omringen haar voordat ze haar weg tillen. Na een lied van een ouderen koor volgt een optreden van een jongen achter de piano en een zangeres naast hem. De nette man en zijn clown compagnon verschijnen weer, zoekend naar het kleine meisje. Zij wordt gevonden omringd door mensen in kleurrijke, glitterende pakken en maskers. Het verhaal eindigt wanneer de twee het meisje terugbrengen naar de drie godinnen, en dan leren we de naam van het kind; Festivia.
Zo eindigt het stuk ‘Masquerade’, met Festivia dat verdwaalde maar uiteindelijk weer terugkeert tot het verleden, heden en toekomst. Hiermee wordt het Cultuur Festival dan officieel geopend. Er is een laatst denderend applaus wanneer alle artiesten, genomineerden en winnaars een laatste buiging nemen op het podium. Daarna valt het doek voor deze voorstelling en keren mensen terug naar de lobby. De muziek van een nieuwe band kun je horen zo gauw als je de zaal verlaat. Je krijgt er zin van om te dansen.
Bronnen:
Foto’s door mijzelf genomen. Geen persfoto momentje voor mij, dus we roeien met de riemen die we hebben.
Warme bronnen: Arden voor een laatse paar details en namen, ikzelf als aanwezige
Koude bronnen:
https://maakveenendaal.nl/cultuurprijzen-2025
https://www.veenendaal.nl/nieuws/winnaars-cultuurprijzen-bekend